„Spectre”, czyli zemsta w skrajnie niskiej temperaturze.

Żyję na tym świecie nie od wczoraj, ale dopiero 24. film z serii o agencie 007 był pierwszym obejrzanym w kinie. James Bond towarzyszy mi odkąd pamiętam, obejrzałam chyba wszystkie filmy. Z drugiej strony co się dziwić – seria zajmuje stałe miejsce w światowej popkulturze. Szczególnie to widać w sali kinowej miasta, które wyprodukowało śmigłowiec pojawiający się w „Tylko dla twoich oczu” z Rogerem Moore. Żadne filmy od Marvela nie przyciągnęły takiej widowni jak „Spectre”, a ja miałam okazję znów poczuć jak to jest być częścią wielkiej widowni. Kiedy ogłoszono Daniela Craiga jako kolejnego odtwórcę kultowej postaci, znalazłam się w obozie entuzjastów tego wyboru. To była zapowiedź czegoś innego, bardziej przystającego do naszych czasów. Jednak Bond pozostaje Bondem i pewnych rzeczy się nie przeskoczy, ale czy tak bardzo musi o tym przypominać?

Szable, owce i pianina, czyli czego potrzeba kobiecie mieszkającej „Z dala od zgiełku”.

Raz na jakiś czas na horyzoncie pojawia się nowa twarz, która wyhodowana na gruncie europejskim (ale nie angielskim) zaczyna pojawiać się w zachodnim kinie anglojęzycznym. Mieliśmy Noomi Rapace, Alicię Vikander, Joela Kinnamana czy Madsa Mikkelsena. Od niedawna nie sposób nie zauważyć Belga o dość trudnym do zapamiętania nazwisku – Mathhias Schoenaerts. Idąc śladem jego filmografii nie da się ominąć najnowszą adaptację powieści Thomasa Hardy’ego. Z miejsca się przyznaję, że nie miałam styczności z dorobkiem brytyjskiego pisarza i seans był dla mnie totalną niewiadomą. Nawet gdybym chciała w tempie ekspresowym przeczytać „Z dala od zgiełku” to zasoby miejscowej biblioteki nie przewidziały takiej potrzeby. A szkoda, bo ciągnie mnie teraz w stronę lżejszej klasyki. Wracając do filmu wyreżyserowanego przez Thomasa Vinterberga, dawno mi się tak dobrze nie oglądało filmu kostiumowego, a przecież nie brak mu punktów do wytknięcia.

The imitation game/Gra tajemnic (2014), reż. Morten Tyldum

Tytuł polski: Gra tajemnic
Tytuł oryginalny: The imitation game
Reżyseria: Morten Tyldum
Scenariusz: Graham Moore
Na podstawie: „Enigma. Życie i śmierć Alana Turinga”, Andrew Hodges
Zdjęcia: Oscar Faura
Muzyka: Alexandre Desplat
Obsada: Benedict Cumberbatch, Keira Knightley, Matthew Goode, Allen Leech, Alex Lawther, Jack Bannon, Matthew Beard, Mark Strong, Charles Dance, Rory Kinnear
Czas trwania: 113 minut
Rok produkcji: 2014
Dystrybutor: Forum Film
Ocena: 3/6

---

---

***

Sezon oscarowy został niedawno otwarty, co widać nie tylko po ogłoszonych nominacjach, ale tytułach, które polscy dystrybutorzy upchali w styczniowych i lutowych kalendarzach premier. Zastanawia mnie czy dopiero pośmiertne ułaskawienie Alana Turinga przez królową Elżbietę II otworzyło filmowcom oczy na tę nietuzinkową i nie tracącą na aktualności biografię? Scenariusz debiutanta wyreżyserowany przez człowieka, który szlifował warsztat w rodzimej Norwegii były ryzykiem, który się nie opłacił. Można już nie wierzyć w wysoką jakość wyróżnień do Oscarów, ale mimo wszystko należy spodziewać się dobrego kina. Niestety, ale „Gra tajemnic” jest tworem do bólu poprawnym i na dodatek niezbyt dobrze zagranym. W ogóle nie powinien pojawiać się w najważniejszych nominacjach, ale siła nazwiska Weinsteina jest już legendarna.

Philomena/Tajemnica Filomeny (2013), reż. Stephen Frears

Tytuł polski: Tajemnica Filomeny
Tytuł oryginalny: Philomena
Reżyseria: Stephen Frears
Scenariusz: Steve Coogan, Jeff Pope
Na podstawie: „The lost child of Philomena Lee”, Martin Sixsmith
Zdjęcia: Robbie Ryan
Muzyka: Alexandre Desplat
Obsada: Judi Dench, Steve Coogan, Sophie Kennedy Clark, Anna Maxwell Martin, Michelle Fairley
Czas trwania: 154 minuty
Rok produkcji: 2013
Dystrybutor: Best Film
Ocena: 3/6

---

---

***

Kino brytyjskie kojarzy się z kameralnymi opowieściami o zwykłych – niezwykłych ludziach. Tak też jest w przypadku najnowszego filmu reżysera „Królowej” i „Niebezpiecznych związków”. O samym filmie zrobiło się głośno dzięki licznym nominacjom, w tym do Oscara dla najlepszego filmu. Oparta na faktach historia Philomeny Lee jest głosem dramatu kobiet, które poczuły na własnej skórze „miłosierdzie” Kościoła Katolickiego w Irlandii. Szkoda, że wyszedł raczej głosik, który wywołuje sporo niedosytu.

12 years a slave/Zniewolony. 12 years a slave (2013), reż. Steve McQueen

Tytuł polski: „Zniewolony. 12 year a slave”
Tytuł oryginalny: ’12 years a slave”
Reżyseria: Steve McQueen
Scenariusz: John Ridley
Na podstawie: „Twelve years a slave”, Solomon Northup
Zdjęcia: Sean Bobbitt
Muzyka: Hans Zimmer
Obsada: Chiwetel Ejiofor, Michael Fassbender, Lupita Nyong’o, Benedict Cumberbatch, Sara Paulson, Brad Pitt, Paul Dano
Czas trwania: 133 minuty
Rok produkcji: 2013
Dystrybutor: Monolith Films
Ocena: 3.5/6

---

---

***

Kino Steve’a McQueena nigdy nie było terytorium, które chciałam poznać. Nie chciałabym oceniać reżysera po dwóch ostatnich filmach, kiedy nakręcił ich 4 (w tym jeden minutowy), ale wiele wskazuje na to, że raczej nie zostanie „moim” reżyserem. Brytyjczyk zdobył renomę twórcy kina zaangażowanego, mający coś do powiedzenia. Temat niewolnictwa w Stanach Zjednoczonych powoli wyłania się po latach mainstreamowego niebytu. McQueen znalazł się na fali wznoszącej dzięki „Zniewolonemu. 12 years a slave”, na który posypał się deszcz nagród i nominacji. Z jednej strony takie wyróżnienie przykuwa uwagę, a z drugiej winduje oczekiwania widowni.